Vanavond is een mooie avond en ik zit buiten, met thee. Dan voel ik dat iemand naar me kijkt vanuit een boom achterin de tuin. Het is Mickey Mus. Hij wil naar zijn nest, maar ik zit ervoor. Hij kijkt me, voor een mus, vrij roerloos aan. Ik zeg: 'ja luister eens, het is ook mijn tuin.'
Ik realiseer me dat het woordje 'ook' misplaatst is, maar dat komt door de dwingende blik van Mickey Mus. En hij blijft ook maar kijken. Ik word er een beetje niet goed van. Na een paar minuten sta ik op. 'Ik ga wel even nieuwe thee pakken', zeg ik. Niet dat dat nodig is. Maar ik weet nou eenmaal wanneer ik ergens te veel ben.
