Wij, de pers, mogen eerst het decor van de liveshows, die aanstaande zaterdag van start gaan, bewonderen. Na wat bescheiden oh's en ah's (persmensen hebben altijd de rare neiging om hun enthousiasme zoveel mogelijk in te houden), maakt Wendy van Dijk bekend wie de wild card krijgt. Ik hou mijn adem in, want ik heb een duidelijke voorkeur. Sterker nog: ik heb gesmst, voor de 67-jarige Dorine! Die heeft mijn hart gestolen. Als Wendy, na lange, spannende stiltes, dan eindelijk zegt dat, met een ruime meerderheid van 75% van de stemmen Dorine het ook inderdaad is geworden, gil ik het uit van plezier. De andere persmensen kijken me afkeurend aan, maar ik denk toedeloe met die zuinige en zure pershouding, ik ben blij en dat mag iedereen weten.
Daarna kunnen we de kandidaten interviewen. En meteen plof ik neer naast Dorine. "Gefeliciteerd!", zeg ik. "Ik heb op je gestemd!" Dat vind ze leuk, zie ik. Ik vraag haar hoe ze het zelf verklaart dat zoveel jongeren - want jongeren smssen, ouderen niet - op haar gestemd hebben. Dan volgt een prachtig antwoord.
"Ik denk dat jonge mensen onbewust iets in mij herkennen. Je moet weten: ik ben zo opgevoed dat ik altijd zachtjes moest praten. Ik mocht mijn stem niet verheffen en ik moest ook mijn handen stil houden. Nu ga ik op een podium staan en zingen en gebaren en me dus helemaal proberen te ontworstelen aan die opvoeding van mijn ouders. Dat doen jongeren ook. En dat vinden ze denk ik leuk om te zien."
Dorine is prachtig.
En helemaal X.
